Wanneer ik het werk verlaat, verdraag ik het lawaai van de wagens naast mijn fiets niet. Ik schiet zo snel als een vluchtende vogel naar de stilte van het fietspad, op een voormalige spoorwegbedding, om troost en kracht te vinden in een tunnel van loof. In noodsituaties pas ik me beter aan de natuur aan dan aan de mensen. De bomen spreiden over mij hun nog groene vleugels open, in deze zonderlinge nazomer van september. De geur van gemaaid gras verzacht alle gedachten. De wind doet de kruinen spreken, in lagen voorbijgaande lucht, als een soort zacht zuchten. De smaak van de regen vloeit over mijn gelaat, als een wenen vanuit de hemel. Het nat langs mijn wangen spoelt de kwelling van kwade dromen weg. ‘Listen to the falling rain’, zingt het in mij. Wanneer de tranen drogen, beweeg ik verder in het getemperd licht, onder de bogen van het poreuze bladerdek. De wolken vervoeren me in een zeker welbehagen. Het braamstruweel wordt door de wind gedwongen om de zilveren witte onderzijde van zijn bladeren te etaleren, als vlaggenmastjes die me de weg tonen. Al fietsend moet ik antwoorden zoeken voor vreemdsoortige onzekerheden. Een afgekraakte tak hangt halfstok tegen een stam waarop een elfenbank verder leeft. Eindeloos wil ik verder fietsen, langzaam aanvaarden en gewennen dat het leven zijn weg zoekt, net zoals water. Bestaat er een onbegrensd leven, volkomen een met het universum? Is het niets meer dan buiten jezelf te treden, de eindeloze rust in, tijd voor nabeschouwing?
Thuis leg ik Gregoriaanse muziek op, omdat ik naar een teruggetrokken en meditatieve sfeer gezogen word. De eenvoudige toonschildering, reciterend gebracht in eenstemmige zang, laat me nog even in een verborgen leven, in de uithoeken van mijn ziel, zwevend boven de pijnlijke realiteit. Met dank aan mijn sublimerend vermogen, ben ik weer helemaal mijn onverstoorbare zelf. ’s Morgens vallen de dingen altijd weer mee en genereer ik mijn oneindige vermogen om woeste stormen tot bedaren te brengen. Een lemniscaat teken ik als richtinggevend symbool op papier.
Op 9 november 2019 verschijnt het boek Nocturne voor Joachim, van Magda De Wolf. Een herkenbaar verhaal van een moeder over haar zoon… en de innerlijke waarheid van de mens en liefde die blijft schitteren, over de grenzen van de dood heen.
Meer info over het boek vind je hier.
Fragment 1 uit Nocturne voor Joachim vind je hier.
Van Nocturne voor Joachim werd door An Staels en Patrick Bernauw in de reeks [in]-sane ook een podcast gemaakt, die je hier gratis kunt downloaden, en uiteraard ook via Spotify, Apple Podcast, enz…