Els begon al op haar achtste verhaaltjes te schrijven. Kabouterverhaaltjes, sprookjes en rijmpjes evolueerden over puberromannetjes naar brieven en reisverslagen. Studies, beginnende carrière en gezin zorgden voor een tijdelijke pauze, maar collega-schrijver Bart Madou wakkerde het literaire vuur weer aan en in 2004 zorgde de tweede prijs bij de wedstrijd voor kortverhalen van de Werkgroep Literatuur en Media voor extra motivatie. In het cultureel magazine Toverberg verschenen al een aantal kortverhalen in haar rubriek Elsenspinsels, toen ze uiteindelijk besloot de cursus Literaire Creatie te volgen aan de Aalsterse Academie voor Podiumkunsten.
Scriptomanen kreeg hiervoor de steun van de Erfgoedcel Aalst. Els voelde zich onmiddellijk aangesproken en raakte meer en meer in de ban van deze late neef van Tijl Uilenspiegel. In enkele maanden tijd pende ze enkele “interviews” bij elkaar, maar ook – geheel in Klakse stijl – een aantal teksten voor volksliedjes. Met de biografie van Ben Putteman als leidraad, verdiepte ze zich zelfs in de merkwaardige 19de eeuwse streekwoordenschat van Pee. Alsof zijn geest, gejaagd door een Bamiswind, waarlijk in haar was gevaren…
Hier vind je de draaiboeken voor twee Pee Klak Wandelingen waarbij je het boek best zult kunnen gebruiken.