Corona dwingt auteurs om uit te wijken naar online lezingen. Maar een crisis kan ook een opportuniteit zijn. Samen met auteur Patrick Bernauw werkten de Storytellers een concept uit dat een opgenomen ‘video vertelling’ combineert met een online interview met of nabespreking en verdere toelichting door de auteur. De Vloek van Macbeth richt zich vooral tot scholen en bibliotheken, De Engelen van Mons tot socio-culturele verenigingen.
Alle info: storytellers@inter-actief.be
De groene muur van het bosje wenkt me. Het groeit dag na dag. Het tuinhuis, de urne en daarachter het bosje, mijn hofje van olijven. Een sacrale plek. Die afzondering zou ik voor geld kopen. Binnenkomen in mijn eigen stilte. Niemand kan me zien. Vrij van vreemde blikken. Enkel heksenkruid, nagelkruid, Robertskruid… Laat me in het plantenrijk.
Wat is het dat je steeds het bos doet intrekken? Waar is diegene die je vierkant zal uitlachen met je opgaan in de stilte en de natuur? Ik trek me terug in mijn abdijgangen tussen het loof en stap in een monotone, rustgevende cadans.
Waar naartoe met jezelf? Die enkeling vinden bij wie je als drenkeling redding voelt.
Geestelijke bijstand zoeken in het bos. Klotsen van water of kraken van takken. De regen is mijn bondgenoot. Me opladen aan de kracht van de bomen. Ze hebben een onweerstaanbare aantrekkingskracht op me, als een trekijzer. Een stimulerende, haast hypnotiserende sensatie. Een harmonie maken binnen de beperkingen van mijn introverte ‘zijn’. Tijd nemen voor ingekeerde beleving. Vertoeven bij geliefden.
Ik leef het gemakkelijkst als ik me op geregelde tijdstippen kan terugtrekken, zoals een bloem die maar een beperkte hoeveelheid zon per dag kan verdragen. Een schaduwplant.
Ik laat me leeg lopen, zodat mijn essentie kan communiceren. Het andere waarnemen, en dat zonder zintuigen, via diepere gevoelssubtiliteiten. Ik heb al de kronkels van zijn gemoed gevolgd, alsof het een deel van mijn gemoed was, intenser nog, omdat ik er met mijn eigen rede geen greep op had. Avontuur vinden in de stilte.
Op 9 november 2019 verschijnt het boek Nocturne voor Joachim, van Magda De Wolf. Een herkenbaar verhaal van een moeder over haar zoon… en de innerlijke waarheid van de mens en liefde die blijft schitteren, over de grenzen van de dood heen.
Meer info over het boek vind je hier.
Fragment 1 uit Nocturne voor Joachim vind je hier.
Van Nocturne voor Joachim werd door An Staels en Patrick Bernauw in de reeks [in]-sane ook een podcast gemaakt, die je hier gratis kunt downloaden, en uiteraard ook via Spotify, Apple Podcast, enz…
Als ik ongerust ben, neem ik soms mijn telefoon, hoewel impulsiviteit geen eigenschap van mijn ‘zijn’ is. Heb ik een concrete reden? Een aanvaardbare inval? Ik wil hem bij iets betrekken en vraag hem of we nog eens vuurtje maken als hij thuiskomt. Er ligt weer een hele hoop droge takken achter de boomgaard. Hij zwijgt een tijdje, zo lang tot ik een beeld krijg van de sweater met Kurt Cobain van Nirvana op. Hij antwoordt zacht: ‘Laat het voor de diertjes.’ Er gaat een rilling door mijn schaduwwereld. Dit moet ik laten bezinken. Hij praat als een weekdier zonder huisje.
Ik zoek de heilige stilte in mijn kleine woud met heksenkruid. Ik speur naar diepe wijsheid, die ik met mondjesmaat uit het leven destilleerde. Ondertussen pompt mijn hart en mijn darmen knijpen peristaltisch. Er volgt een korte stilte in het bosje, alsof de natuur haar adem inhoudt, om kracht te verzamelen voor een verwoestende orkaan. De blauw getinte gaai krast scherp. Hij is vogelvrij, dus stoort het me niet. Niets is erger dan een getemde roofvogel, die op commando een sierlijke vlucht maakt. Een dier dat wordt getemd, leert zijn woede verstoppen.
In de verte hoor ik een maïsmachine die stoppelbaarden achterlaat op het veld. Veel kolven worden vergeten en dienen voor de diertjes. Waarheen verdwijnen de dieren wanneer de herfst zijn intrede doet? Joachim denkt aan hen. Wat niet sterk is, moet sterven. De natuur is onverbiddelijk en regelt alles zelf. Zijn er ook lafhartige dieren? De dieren volgen hun instinct. De bomen gaan jaarlijks schijndood.
Als er geen maan is, kan het gaan regenen. Bestaat er een regenboog rond de maan? De maan heeft een cyclus. Ze maakt vrouwen en landbouwers attent op vruchtbare periodes. Ik moet meer letten op de hemellichamen.
De bladeren tonen secundaire kleuren van verval. Ik ga zitten op een boomstronk, naast een plukje mos om het mos zelf niet te verpletten, en ik verdwijn in mijn eigen biosfeerreservaat, tussen de flora die leeft op het ritme van de seizoenen. Terwijl ik de kracht van verademing onderga, valt mijn blik op een vruchtdragende en een wegkwijnende tak. Boven het poreuze bladerdek trekken wolken voorbij, die voortdurend een ander beeld van de hemel tonen. Elke boom spreekt zijn eigen stem tegen de wind. De gaai laat zich welgeteld zeven keer horen. Schoonheid kan verzwelgend zijn. Een eeuwigheid later steekt een rukwind op en bespeelt de regen de takken van de bomen. De natuur haalt alles uit het luchtruim om me op de knieën te dwingen. Ik voel me draagmoeder van een stukje aarde.
Op 9 november 2019 verschijnt het boek Nocturne voor Joachim, van Magda De Wolf. Een herkenbaar verhaal van een moeder over haar zoon… en de innerlijke waarheid van de mens en liefde die blijft schitteren, over de grenzen van de dood heen.
Meer info over het boek vind je hier.
Fragment 1 uit Nocturne voor Joachim vind je hier.
Van Nocturne voor Joachim werd door An Staels en Patrick Bernauw in de reeks [in]-sane ook een podcast gemaakt, die je hier gratis kunt downloaden, en uiteraard ook via Spotify, Apple Podcast, enz…
Op de terrastafel zie ik ons buitenbeentje een rijpe appel ritmisch betasten. Een vrucht, gevallen uit de boom der kennis van goed en kwaad. Even later klinkt door het raam boven een vrolijke deun op de gitaar, vol swingend tempo. Enkel een gespannen snaar kan trillen. Dit reikt verder dan een vingeroefening. De melodie zit vol licht, waardoor ikzelf glinster. Ergens brandt een vreugdevuur, een weerspiegeling van een levende emotie. Het leven fosforiseert een beetje. De muzikant neemt onverwachte wendingen die openhartigheid baren. Van zijn gif maakt hij zijn medicijn. Zorgvuldig bouwt hij een spanningsboog op en laat wachten op de slotcadens. Hij gebruikt een ritme met tegentijden. Ritmiek is wellicht de belangrijkste bouwsteen van muziek. Het is de connectie tussen muziek en dans. Natuur en muziek vloeien om onnaspeurbare redenen verfrissend over in mekaar. Ze helpen ons te groeien in het mens-zijn. Muziek heeft, net als natuur, een verbindende kracht. Gevoelens zijn voor elk apart.
De stem van de gitarist klinkt nu ‘con brio’, als in een vagantenlied. Dat kan een drinklied, lentelied, liefdeslied zijn… of satire. Een Allegorie van het Verlangen, zoals in het Hooglied stond, dat raadselachtige boekje uit de Hebreeuwse Bijbel. De poëzie van het Hooglied is beeldend, zeer suggestief en soms erotisch. Het speelt zich af in een gesublimeerde wereld, als een allegorie van de allesomvattende liefde en drijfveer voor de mystiek. De beroemdste zin uit het hooglied is: ‘Want ik ben ziek van liefde’. Het klinkt zoveel smachtender in een vreemde taal: ‘Quia amore langeo.’ Plato en Aristoteles beweerden al dat muziek van alle kunstvormen het dichtste bij de echtheid komt. Vaak vertelt muziek over een gemiste kans. Over een klik die er was en niet kon openbloeien. Een knop die barstensvol zit en toch moet buigen. Gitaarklanken hebben me altijd al week gemaakt. Een snaarinstrument heeft hoe dan ook iets sensueels.
Op 9 november 2019 verschijnt het boek Nocturne voor Joachim, van Magda De Wolf. Een herkenbaar verhaal van een moeder over haar zoon… en de innerlijke waarheid van de mens en liefde die blijft schitteren, over de grenzen van de dood heen.
Meer info over het boek vind je hier.
Fragment 1 uit Nocturne voor Joachim vind je hier.
Van Nocturne voor Joachim werd door An Staels en Patrick Bernauw in de reeks [in]-sane ook een podcast gemaakt, die je hier gratis kunt downloaden, en uiteraard ook via Spotify, Apple Podcast, enz…
De lente breekt open langs het gebogen pad naar de voordeur. Door het open raam klinkt de voorjaarsklassieker van Vivaldi. Het zalige seizoensgevoelige Belgische weer is mild deze ochtend. Het licht is vaal. Joachim wordt naar buiten gelokt door de merel die in zijn haagbeuk concerteert, als een solist in De Lente uit De Vier Jaargetijden. Hij snuffelt rond, geniet van de dauwdruppels die als kristallen glinsteren tussen bloemblaadjes, en roept uit: ‘Zoveel blauwe bloemen! Wil je me de namen leren?’ Zijn lach klinkt als het gezang van een tuinfluiter in het voorjaar. Het groen heeft nog de jonge olijfkleur. De koekoek is nog niet terug. Een roodborstje wipt in het struikgewas aan de sloot, waar het speenkruid al uitgebloeid is. Eerst kijken we naar de frêle Veronica’s die het paadje omzomen. Hun flinterdunne kroonblaadjes houden stand tegen regen en zon. Onder de hazelaars groeien maagdenpalm en boshyacint. Hondsdraf legt een tapijtje naast het mos, dat op de boomstronk groeit. Onder de kerselaar bloeit een prieeltje vergeet-mij-nietjes. Wilgen laten wit dons vliegen, dat alles in zachtheid inbedt. Het is het jaargetijde waar de grond van droomde. Ik verbaas me ieder jaar opnieuw over het wonder van de fotosynthese. Onze buitenjongen voelt zich licht als een kolibrie, die van de ene kleurrijke bloemkelk naar de andere zoemt. Hij zuigt de gewaarwording op tot in zijn longblaasjes. Dan weer houdt hij de adem in, zoals de wereld dat zelf lijkt te doen, om de vluchtige schoonheid van de dag in elk detail door te laten dringen in de mensen. We hebben ogen, een neus en zintuigen om de natuur te ondergaan, niet om haar te overmeesteren. De heftigheid van het jaargetijde overweldigt hem. Ik bewonder zijn onbegrensd vermogen om de mooie ogenblikken zeer intens te beleven, alsof hij niet aarzelt de felheid van de dingen te ondergaan, zonder vrees zich erin te verliezen. Bevlogen gelukzaligheid. Zijn dolce far niente. Na zo’n observatie zit hij in de verte te staren, blik op Saturnus, alsof hij bevrijd is van alle mogelijke verwarring. Het is een stadium waarin hij onbeweeglijk is, vrij van begeerte. Zijn dit stonden van opperste gelukzaligheid? Op de achtergrond in mijn hoofd galmt de muziek Come as you are van Nirvana.
Op 9 november 2019 verschijnt het boek Nocturne voor Joachim, van Magda De Wolf. Een herkenbaar verhaal van een moeder over haar zoon… en de innerlijke waarheid van de mens en liefde die blijft schitteren, over de grenzen van de dood heen.
Meer info over het boek vind je hier.
Fragment 1 uit Nocturne voor Joachim vind je hier.
Van Nocturne voor Joachim werd door An Staels en Patrick Bernauw in de reeks [in]-sane ook een podcast gemaakt, die je hier gratis kunt downloaden, en uiteraard ook via Spotify, Apple Podcast, enz…
Wanneer ik het werk verlaat, verdraag ik het lawaai van de wagens naast mijn fiets niet. Ik schiet zo snel als een vluchtende vogel naar de stilte van het fietspad, op een voormalige spoorwegbedding, om troost en kracht te vinden in een tunnel van loof. In noodsituaties pas ik me beter aan de natuur aan dan aan de mensen. De bomen spreiden over mij hun nog groene vleugels open, in deze zonderlinge nazomer van september. De geur van gemaaid gras verzacht alle gedachten. De wind doet de kruinen spreken, in lagen voorbijgaande lucht, als een soort zacht zuchten. De smaak van de regen vloeit over mijn gelaat, als een wenen vanuit de hemel. Het nat langs mijn wangen spoelt de kwelling van kwade dromen weg. ‘Listen to the falling rain’, zingt het in mij. Wanneer de tranen drogen, beweeg ik verder in het getemperd licht, onder de bogen van het poreuze bladerdek. De wolken vervoeren me in een zeker welbehagen. Het braamstruweel wordt door de wind gedwongen om de zilveren witte onderzijde van zijn bladeren te etaleren, als vlaggenmastjes die me de weg tonen. Al fietsend moet ik antwoorden zoeken voor vreemdsoortige onzekerheden. Een afgekraakte tak hangt halfstok tegen een stam waarop een elfenbank verder leeft. Eindeloos wil ik verder fietsen, langzaam aanvaarden en gewennen dat het leven zijn weg zoekt, net zoals water. Bestaat er een onbegrensd leven, volkomen een met het universum? Is het niets meer dan buiten jezelf te treden, de eindeloze rust in, tijd voor nabeschouwing?
Thuis leg ik Gregoriaanse muziek op, omdat ik naar een teruggetrokken en meditatieve sfeer gezogen word. De eenvoudige toonschildering, reciterend gebracht in eenstemmige zang, laat me nog even in een verborgen leven, in de uithoeken van mijn ziel, zwevend boven de pijnlijke realiteit. Met dank aan mijn sublimerend vermogen, ben ik weer helemaal mijn onverstoorbare zelf. ’s Morgens vallen de dingen altijd weer mee en genereer ik mijn oneindige vermogen om woeste stormen tot bedaren te brengen. Een lemniscaat teken ik als richtinggevend symbool op papier.
Op 9 november 2019 verschijnt het boek Nocturne voor Joachim, van Magda De Wolf. Een herkenbaar verhaal van een moeder over haar zoon… en de innerlijke waarheid van de mens en liefde die blijft schitteren, over de grenzen van de dood heen.
Meer info over het boek vind je hier.
Fragment 1 uit Nocturne voor Joachim vind je hier.
Van Nocturne voor Joachim werd door An Staels en Patrick Bernauw in de reeks [in]-sane ook een podcast gemaakt, die je hier gratis kunt downloaden, en uiteraard ook via Spotify, Apple Podcast, enz…
Op 9 november verschijnt het boek Nocturne voor Joachim, van Magda De Wolf. Een herkenbaar verhaal van een moeder over haar zoon… en de innerlijke waarheid van de mens en liefde die blijft schitteren, over de grenzen van de dood heen.
Hier vind je meer info over het boek, waarvan ook een podcast gemaakt werd:
Op deze website publiceren we enkele fragmenten uit het boek, waarvan dit het eerste is.
Feilloos voelen op welke momenten je aan iemands zijde moet zijn en op welke momenten je iemand beter uit de weg kan gaan, dat ‘weten’ ten aanzien van geliefden is groots. Het is het middelpunt van je gedachten als je naar harmonie zoekt.
We zitten in zijn slaapkamer zachtjes te praten over de voortgang van zijn leven. Het is alsof we een eeuwenoude verwantschap in ons samenzijn herkennen. Als vanzelf word ik de rustige baken, waar hij even kan tegen leunen, iemand die hoort wat er niet gezegd wordt, iemand die tussen de regels leest. Daarin zijn we onderling verwisselbaar. Ik til zijn zwaarte op tot hij vederlicht wordt. Ooit doet hij datzelfde bij mij.
We kijken zoals steeds naar de haagbeuk en laten onze gedachten vertakken. Hij leeft met het uitzicht op een hoekje tuin van zijn grootouders en op het oude bakstenen huisje van zijn overgrootouders, dat in de avondzon weer een gezicht krijgt. We dromen weg bij de bomen die deelnamen aan zijn kinderspelen, die hij nu ziet ouder worden en die lichtjes bewegen, als dansers in een sprookjesrijk. Zijn gedachten zijn elders, bij een onzichtbare elf.
Hij denkt aan alles wat hij droomde en deed en kijkt op het schap naar de afdruk in gips van zijn handje toen hij nog kind was. Er is geen enkel gerucht. De tijd stapelt zich geruisloos op, jaar na jaar van oud naar nieuw. Niets houdt stand uit dat kinderleven; we zoeken een band met wat gebleven is of verdwenen. Het gemijmer geeft voeding aan zijn verhaal, dat zich zonder omhaal verder zet. Hij leeft met een geheim dat hij met iemand moet delen. Zijn zwijgen spreekt boekdelen. ‘Soms heb ik mezelf niet volledig in de hand’, zegt hij, terwijl hij me schuin aankijkt. Er volgt een stilte, die een eeuwigheid duurt. Heb ik dit wel juist gehoord? Ik zet me in een mentale lotushouding en toon een duizelingwekkende kalmte. Moet ik iets zeggen over de mogelijkheden van de vrije wil aan de jongen die zo vaak een grote adembenemende beheersing toont? Is dit een voorafschaduwing van iets wat onvermijdelijk zal komen? Iets dat je raakt, verwart en kan ruïneren? Iets dat als een bliksemschicht kan opkomen? Dit tast je aan in je kern. Het is in staat je waardigheid te ontnemen. De waarheid dringt slechts langzaam, barmhartig langzaam tot me door.
Laat je niet gek maken door wat anderen van je willen.
Maar dat doen de personages uit dit stuk net wél. Ze kunnen of willen niet voldoen aan de verwachtingen die de maatschappij van hen heeft en daardoor worden ze opgenomen in een instelling. Laura is een perfectioniste die niet gelooft in zichzelf. Matthias is een nonchalante jongeman die liever reist dan te moeten omgaan met zijn problemen. Sylvia vreest dat ze een slechte moeder is. Terwijl Sylvia vecht tegen een slopend schuldgevoel, bloeit er iets moois tussen Matthias en Laura. Maar zijn deze ontluikende gevoelens oprecht of is het een bijwerking van de medicatie?
‘Sterren tellen’ is het toneeldebuut van de Vlaamse schrijfster en actrice Zoë Joy Roelant. Een fictief stuk voor 4 vrouwelijke en 2 mannelijke personages, overgoten met een realistische saus. Een speelse, visuele, innemende voorstelling die menig bezoeker de ogen zal openen en waarin een lach en een traan elkaar moeiteloos afwisselen. Het toneelstuk werd gecreëerd door H30 Artistieke Werkplek in Mechelen (2018), in een regie van de schrijfster.
De boeken van Patrick Bernauw zijn in de bibliotheek van Aalst nog nauwelijks beschikbaar, dit in tegenstelling tot de rest van Vlaanderen. Het inspireerde vrienden en sympathisanten tot een succesvolle crowdfunding actie in de zomer van 2018, waarmee een heus Utopisch Fonds Onwaarschijnlijk Literair Interessant Erfgoed in het leven kon worden geroepen. Directeur Anton Cogen & Co. besloten de bibliotheek met het Verzameld Werk van de auteur uit Erembodegem te schenken aan de Erembodegemse Tafel van Elise. De bewaarbibliotheek werd op 9 december 2018 plechtig ingewijd door Patrick Bernauw, met een lezing over ‘De Moord op Albert I’.
Huishoudelijk Reglement
Alle materiaal met een rode sticker kan alleen ter plaatse geraadpleegd worden tijdens de openingsuren van De Tafel van Elise, op zaterdag en zondag. Deze werken kunnen niet ontleend worden.
Alle materiaal met een blauwe sticker kan ontleend worden door een lid van de Ufolische Bewaarbibliotheek.
U wordt lid van de Ufolische Bewaarbibliotheek door een jaarlijkse bijdrage van 20€. Uw lidmaatschap gaat in op het moment dat u uw lidgeld voor het eerst betaalt, en geldt ook voor het volle daaropvolgende jaar, waarna u desgewenst uw lidmaatschap kunt hernieuwen. Als lid kunt u telkens 1 boek per keer uitlenen, en dit voor een maximum periode van 1 maand. U kunt pas een tweede boek ontlenen als u het eerste hebt teruggebracht. Per laattijdig teruggebrachte boeken zijn wij verplicht een extra bijdrage aan te rekenen van 5€.
Lid worden van de bibliotheek kan door storting van 20€ op onderstaand rekeningnummer van vzw de Scriptomanen:
IBAN: BE 43 0016 9362 0101 – BIC: GEBA BE BB
Boeken met blauwe sticker, in deze catalogus in het vet gedrukt, kunnen ook besteld en aangekocht worden.
UFOLIE V(olwassenen) – Niet Ontlenen
UFOLIE (J)eugd – Niet ontlenen
DIVERSEN – NIET ONLENEN
Stadsspelen in de reeks Mysterieus België, met Marc Borms:
Het Fortuin van de Bourbons (2010)
Het Mysterie van Mons (2010)
Le Mystère de Mons (2010)
De Geheimen van Brugge (2010)
De Schat van Janneke Maan (2011)
Mysteries van Loevestein tot Woudrichem (2011)
Le Triangle des Macralles (2013)
Vlaamse Filmpjes
4 in 1: Marcus en de Hondeman (1986)
De gitaar van Blind Uncle Watson (1988)
De poppenjuffrouw (1988)
Brein-Machines (1991)
De uitvaart van Ouwe Dusty (1992)
Dobbel Bobbel Pook & Stook (1992)
De vampiers van Croglin Grange (1994)
Stralende ogen, stijgend water (1994)
De dochter van Calamity Jane (1997)
De vuurtoren van Eilean-Mor (1998)
De dubbelganger (1998)
Het groene document (1998)
De welriekende lathyrus (1999)
Jesse Owens, de held van Berlijn (2000)
De ingebeelde zieke (2000)
Dood in het circus (2001)
De vrek en de vogelliefhebber (2001)
Het lab boven de diertentuin (2001)
De valse mummie (2002)
Is er een dokter in de kathedraal? (2002)
De zaak van de poepsjieke poedel (2003)
Historische Verhalen
De arrestatie in Varennes (1995)
Jeanne! (1996)
Drummer gezocht! (1998)
Toneelbrochures
De moord op Albert I (1993)
Het Lam Gods / Monsieur Arsène (1995)
Louis-Paul Boon Ontmaskerd/t? (1996)
Het Ware Verhaal van Calamity Jane (1997)
De Poepsjieke Poedel (2003)
Twee monologen (2011)
Kindergedichten voor het toneel (2013)
Redactie, samenstelling, diverse bijdragen:
Fanblad Gucky (1983, redactie)
Muziek & Woord (1988, artikel ‘Balanceren op een dun touw’)
Idioma (1995, essay bij de vertaling naar het Frans van ‘De witte vrouw’)
Werkboekje bij ‘In het teken van de ram’ (1996)
Misdaad loont (2004/2005)
Boon-Aparté (2012, samenstelling & redactie)
Inkt moet vloeien (2012, samenstelling & redactie)
Boelvaar Poef (2013, met de bijdrage ‘De Laatste Gedichten van Jan De Lichte’)
Oer, de wortels van Vlaanderen (2017, redactie & bijdragen)
Curieus:
Ir-realis (dichtbundel in eigen beheer, 1980)
De Balegemse Gedichten (kunstmap ism Daniel Janssens)
Haar (fotografische bewerkingen bij gedichten van Anke Verleysen en installaties van Magali De Vlaeminck)
UFOLIE – TE ONTLENEN
IN VET: KAN OOK BESTELD/GEKOCHT WORDEN
JEUGD:
J
VOLWASSENEN:
V
GEDICHTEN & TONEEL:
GT
SPELEN:
Op eenvoudige aanvraag via mail info@inter-actief.be zijn de ‘oplossingen’ verkrijgbaar, samen met een draaiboek voor de organisatie.
S
VLAAMSE FILMPJES:
Brein-Machines
Is er een dokter in de kathedraal?
De dubbelganger
Jesse Owens, de held van Berlijn
VARIA:
De Geest van Pee Klak (redactie, 2015) – 17,50€
Berichten uit Utopia (samenstelling, 2016) – 20€
Een Gids voor Utopia (samenstelling, 2018) – 18€
Hier volgen een twintigtal titels van boeken van de Aalsterse auteur Patrick Bernauw die uit de catalogus van de openbare bibliotheek van Aalst zijn verwijderd, en/of die niet meer werden aangekocht. Hoewel de aankoop van nieuw werk van plaatselijke auteurs, naar verluidt, ook tot het beleid van de Aalsterse bib behoort. Lees hier meer over de kwestie, steun het Utopisch Fonds Onwaarschijnlijk Literair Interessant Erfgoed (UFOLIE) Patrick Bernauw en krijg meer dan je geeft.
Een aankoop van deze werken zou het titelbestand van de bibliotheek Utopia op ongeveer dezelfde hoogte brengen als die van zowat alle andere bibliotheken in Vlaanderen, bijvoorbeeld deze van Dendermonde (54 titels).
1./ De Rechtvaardige Rechters (jeugdroman, 5de herwerkte druk Schrijverspunt, 2015)
2./ De Schat van Orval (jeugdroman met Guy Didelez, 8ste druk, Pelckmans, 2014)
3./ In het Teken van de Ram (jeugdroman met Guy Didelez; 2de druk, Scriptomanen 2016)
4./ De Keizerin van Mexico (jeugdroman met Guy Didelez, 2de druk, Scriptomanen 2016)
5./ Het Februari Complot (jeugdroman met Guy Didelez, Davidsfonds-Infodok, 2000)
6./ Het Infernaat (jeugdroman met Guy Didelez, 6de druk, Pelckmans, 2014)
7./ Ben jij een Super Detective? (verhalen en detectivespel voor jongeren, met K. Van Cauteren & D. Dobbeleers, Scriptomanen, 2014)
8./ Waar zijn de Rechtvaardige Rechters gebleven? (stadsspel met Marc Borms, Scriptomanen 2014)
9./ Dolende Ridders (jeugdroman, Scriptomanen, 2014)
10./ In het spoor van de Hopduvel (vertelwandeling, Scriptomanen 2013)
11./ Memoires van Heer Halewijn (poëzie, Scriptomanen 2014)
12./ Schimmen uit de vergeetput (met Guy Didelez, herdruk van Het Infernaat en Duistere Middeleeuwers + Kadavergedaver van Guy Didelez, Van Halewyck 2016)
13./ Het Fortuin van de Bourbons (fotoboek moordspel met Marc Borms, Scriptomanen 2016)
14./ Het Mysterie van Marville (docudetective, Scriptomanen 2016)
15./ Scharpenelle (klein verhaal van de Grote Oorlog, Scriptomanen 2014)
16./ Het Ware Verhaal van Calamity Jane (toneel, met Guy Didelez, Scriptomanen 2016)
Gloednieuwe titels (2017-2018):
17./ Malemort/Blackout (een paranormaal literair experiment, Scriptomanen 2017)/
18./ Springtij (herwerkte versie detectivespel, met Guy Didelez en Marc Borms, 3de druk, De Scriptomanen 2017)
19./ Fantastisch Vlaanderen (herdruk van Spookrijders, De Zwarte Spiegel en Duivelsteen – De Scriptomanen, 2018)
20./ Reynaert de vos (hervertelling, met Katharina Van Cauteren en Rik Van Daele, illustraties Joris Snaet, The Phoebus Foundation, 2018)
21./ Twee Koningskinderen/De Komedianten van de Bastille (herdruk, Scriptomanen, 2018)
Te verschijnen (2019):
22./ De Vloek van Macbeth (met Luc Schoonjans, 3de druk Scriptomanen 2019).
